Rozdział 30

-czy to sen?-spytał nie dowierzając,po czym mocno wtulił się we mnie,pogłaskałam jego czuprynę,lekko się uśmiechając
-to nie sen,piękniutki-powiedziałam dalej robiąc,to co robiłam
-jestem najszczęśliwszym mężczyzną na ziemi-powiedział biorąc mnie na ręce,wprowadził mnie do środka domu,a nogą zamknął drzwi
-a ja najszczęśliwszą kobietą-zaśmiałam się,widziałam jaki jest szczęśliwy,widok jego uśmiechniętej twarzy jest bezcenny,teraz jesteśmy razem i nic nas nie rozdzieli,a ta chwila jest taka piękna i radosna,na pewno będzie należała do tych pamiętnych,nagle poczułam jak szatyn wpija się w moje usta,co sprawiło u mnie lekkie z szokowanie,szybko odwzajemniłam pocałunek,Justin szedł do góry po schodach,trzymając mnie w ramionach-nie jestem za ciężka,że za każdym razem mnie niesiesz do twojego pokoju?-spytałam lekko chichocząc
-NASZEGO-poprawił mnie,przewróciłam teatralnie oczami,a szatyn kontynuował-dla mnie to przyjemność,traktować ciebie jak księżniczkę-powiedział dumnie,nie patrząc na mnie,ponieważ był bardziej skupiony wchodzeniem po schodach,gdy doszliśmy do drzwi sypialni,Justin otworzył je,a ja poczułam grunt pod nogami,stałam i patrzyłam na pokój Justina,nie,raczej nasz,najbardziej cieszyło mnie moje zdjęcie i Justina nad łóżkiem,skrzyżowałam ręce na klatce piersiowej,przyglądając się zdjęciu,nagle poczułam jak Justin mocno obejmuje mnie od tyłu,sapiąc mi do ucha-teraz będziemy zawsze razem,przez wszystko przejdziemy razem,chce żebyś wiedziała,że bardzo i to bardzo cię kocham,oddam za ciebie moje życie,ale najważniejsze jest to,abyś była bezpieczna przy moim boku-powiedział szepcząc mi do ucha,szatyn zgarnął moje włosy,tak żeby zrobić miejsce na szyi,odchyliłam szyję i momentalnie czułam,miękkie wargi Justina na mojej szyi,co wywołało u mnie,dreszcze przyjemności,odwróciłam się w jego stronę,przejeżdżając dłonią po jego twarzy,patrząc głęboko w jego oczy
-wierzę ci,uwierz,że ja oddałabym również życie za ciebie-powiedziałam wolno i wyraźnie,a w jego oczach pojawił się lekki niepokój
-nigdy tak nie mów-powiedział lekko zdenerwowany-nigdy nie oddawaj za mnie życia,już raz tak zrobiłaś i prawie zawału dostałem-powiedział wspominając tamtą sytuację-obiecujesz?-spytał,a ja zastanawiałam się przez chwilę,ale wolałam nie kontynuować tej rozmowy
-obiecuję-odpowiedziałam na jego prośbę i tak skończyła się nasza rozmowa,Justin poszedł po moje torby,przychodził co chwile,przynosząc je po kolei,kiedy go nie było,postanowiłam wyciągnąć z torby moją piżamę,kiedy miałam ją już w dłoniach,ruszyłam do łazienki,w łazience wzięłam szybki i odprężający prysznic,kiedy wytarłam moje ciało,ubrałam na siebie ciepłą i wygodną piżamkę,wyszłam z łazienki i walnęłam się do naszego łóżka,nie wiem czemu,ale podoba mi się to słowo "nasze",leżałam czekając na Justina,ale moje oczy powoli zamykały się,aż w końcu usnęłam

Justin
Jestem taki szczęśliwy,że mam ją już przy sobie,po naszej rozmowie,poszedłem po torby mojej księżniczki,kiedy wniosłem wszystkie słyszałem,że Selena jest w łazience,więc postanowiłem jej nie przeszkadzać,zszedłem na dół i udałem się do kuchni,przygotować kolację dla nas,na pewno jest głodna,kiedy przyszykowałem kolację na stole,uśmiechnąłem się dumnie,z mojej wykonanej pracy
-Księżniczko,chodź kolację zrobiłem-krzyknąłem z kuchni,tak,żeby mnie usłyszałam,ale nie odpowiadała,wystraszyłem się i pobiegłem do naszego pokoju,jak poparzony  otworzyłem drzwi od sypialni,podszedłem do łóżka i zobaczyłem moją księżniczkę,która spała tak niewinnie,postanowiłem jej nie budzić,położyłem się obok niej,głaszcząc jej piękne długi ciemne włosy,całując jej całuśne policzki,jestem taki szczęśliwy,już nic nas nie rozdzieli,nie pozwolę już jej odejść z jakiegoś głupstwa,jak te hejty,kocham ją i będę we wszystkim wspierał,dzięki niej,nie jestem sam,jestem gotowy zrobić dla niej wszystko
-kocham cię-wydukała zachrypniętym głosem,moja księżniczka
-ja ciebie też-powiedziałem całując jej czoło
-chce żeby,tak zawsze było-powiedziała i podeszła bliżej mnie,wtulając się we mnie,tak jakby,chciała czuć mnie przy sobie,objąłem ją i schowałem twarz w jej włosy,nagle usłyszałem dzwonienie do drzwi-kto o tej porze?-spytałem sam siebie,powoli wstałem z łóżka,tak cicho jak mogłem,ponieważ nie chciałem budzić Seleny,zszedłem ze schodów,udając się do drzwi wejściowych,otworzyłem drzwi,a mnie z murowało -ty?!

________________________________________
Przepraszam,że tak długo czekaliście,ale potrzebowałam dużo spacerów i przemyśleń na ten rozdział i kolejne,zawsze pomagają takie spacery,większa wyobraźnia rodzi się :D,każdy jakoś inaczej to przeżywa,a to opowiadanie jest dla mnie bardzo ważne i nie chciałam   go zepsuć,więc postanowiłam zrobić ten zwiastun i przemyśleć ten dni,mam nadzieję,że nie jesteście źli
jak podoba się rozdział ?

KOMENTUJCIE !!!